Vandaag zijn we naar het Monkey Forest in Ubud gegaan. Eerst een leuke wandeling door Ubud waarbij we langs het Paleis van Ubud liepen en door allerlei drukke straatjes met winkeltjes en hippe restaurants, waarna we uitkwamen op Monkey Forest Road, leidend naar u raadt het al: het brutale apenbos. Maar niet voordat we een voedzame lunch verorberden bij een klein Frans bakkertje. Dat was een leuke afwisseling van alle rijstgerechten.

Aangekomen bij het apenbos kochten we een kaartje. Meteen bij de ingang werden we al geconfronteerd met de brutaliteit der apen. Een aap in kwestie zag dat een meisje iets te eten in haar tas had en greep haar jurk. Na enkele angstige schreeuwen, wat 'kssjt kssjt' en wat heen en weer geruk liet de aap het meisje gaan. Maar goed... wij naar binnen met gevaar voor eigen leven. Er zaten overal apen. En domme mensen. Alhoewel de instructies heel helder waren: geen apen in de ogen kijken, geen voedsel in het zicht, geen apen aanraken of uitdagen etc.... waren er mensen die de regels aan hun slippers lapten. Dat leverde wat schermutselingen op. Op een gegeven moment was er een Chinees van middelbare leeftijd die rustig een pakje crackers stond uit te pakken op anderhalve meter van een hongerige aap. De aap bedacht zich geen twee keer en stoof op de man af, om vervolgens de crackers uit zijn handen te rukken. De Chinees vond dat niet oké en probeerde de aap op zijn hoofd te tikken. De aap liet blijken daar niet van gediend te zijn en toonde hem zijn vervaarlijke gebit met scherpe lange tanden. De Chinees schrok een beetje maar vond het allemaal iets te grappig. Stiekem hoopten we dat de aap een klein hapje uit de Chinees zou nemen, maar helaas: het liep allemaal goed af.

Er kwam een moment dat we wel genoeg apen hadden gezien en we het recht op een ijsje hadden verworven. Het ijsje gekocht hebbende liepen we terug naar ons hotel. Iets te dicht langs het apenbos echter.... er liep een tiental apen over straat waar wij met ons ijsje tussendoor moesten. Eén van de apen had het gemund op het ijsje van Femke en besprong haar. Er zat weinig anders op dan het ijsje te overhandigen door het op straat te smijten. De aap was tevreden, maar bleek het tot onze ontzetting niet lekker te vinden. Wat een deceptie. Tim's ijsje overleefde de tocht wel en Femke zat de rest van de dag met een apen-ijsjes trauma.

We eindigden onze dag met een lekkere nasi goreng bij het restaurant aan de overkant van ons hotel. Het was toch wel weer een heerlijk dag, ondanks het debacle met het ijsje.